Największym plusem Linuksa jest to że można go mocno spersonalizować i dostosować do swoich potrzeb. W tym wpisie opiszę konfiguracje z której ja korzystam i która – mam nadzieje – ułatwi Wam w jakiś sposób korzystanie z Linuksa.
GRUB
Jedną z pierwszych rzeczy którą pamiętam przy korzystaniu z
Linuksa było to że przy uruchamianiu go zawsze wyświetlał się
log zamiast tak zwanego splash screenu. Aktualnie nie jest to
jednak domyślna konfiguracja. By to zmienić należy zmodyfikować
plik: /etc/default/grub i zmienić
linie:
GRUB_CMDLINE_LINUX_DEFAULT="quiet splash"
na:
GRUB_CMDLINE_LINUX_DEFAULT=""
Po modyfikacji należy wykonać następujące polecenie:
sudo update-grub2
Snap
Snap jest jednym z wielu menedżerów paczek który jest dostępny na Linuksa – głównie na Ubuntu i ich różnego rodzaju dystrybucje. Jego plusem jest to że dystrybuuje aplikacje razem z zależnościami i umieszcza je w stosownym sandboxie.
Nie miałem z nim problemów, do czasu aż nie zauważyłem że wrzuca wszystkie zainstalowane aplikacje do /var/snap: który u mnie jest na mniejszym – szybszym dysku. Jako że przez snapa zainstalowałem między innymi dockera, nie podobała mi się perspektywa by cały dockerowy cache, volumeny i tego typu pliki przetrzymywać na dysku systemowym. Ale jako że nie jest to windows, można ten katalog przenieść w inne miejsce.
By przenieść snapa, nie można po prostu przenieść katalogu i zrobić symlinka, jako że snap korzysta z AppArmour które tego typu zachowań nie lubi. By go przenieść, musimy więc zamountować odpowiedni katalog.
Na samym początku należy wyłączyć samego demona snapa:
services snapd stop
Gdy już to zrobimy należy – jako root – skopiować zawartość katalogów: /var/lib/snapd i /var/snap do nowych lokalizacji – tam gdzie ich miejsce, przy okazji z oryginałów robiąc backup:
cp -r /var/lib/snapd ~/.offload_drive/snapd
cp -r /var/snap ~/.offload_drive/snap
mv /var/lib/snapd /var/lib/snapd.bak
mv -r /var/snap /var/snap.bak
Później należy utworzyć te katalogi na nowo, jako że gdy chcemy coś zamountować, to musimy mieć do tego katalog.
mkdir /var/lib/snapd
mkdir /var/snap
Na sam koniec należy dodać do pliku /etc/fstab następujące linie:
/home/psychob/.offload_drive/lib_snapd /var/lib/snapd none bind 0 0
/home/psychob/.offload_drive/var_snap /var/snap none bind 0 0
I zatwierdzić to poleceniem:
mount -a
Źródło: 1
Bash
Bash jest domyślnym shellem w Ubuntu i wyłącznie z tego powodu jest tym z którego korzystam. A skoro już z niego korzystam, to miło jest go sobie spersonalizować. Tutaj jedyne co opiszę to jak zmodyfikować $PS1, czyli tak zwany prompt.
Najprostszą rzeczą przy modyfikacji promptu, jest skorzystanie z gotowych generatorów, na przykład z bashrcgenerator.com. Na tej stronie wystarczy wyklikać sobie wymarzonego prompta, i gdy skończymy to wystarczy wygenerowany kod dodać na końcu pliku: ~/.bashrc.
Ale skoro już upiększyliśmy sobie prompta, to fajnie byłoby gdyby wyświetlał nam brancha jeśli jesteśmy w jakimś repozytorium. By to zrobić, należy do $PS1 dodać następujące wyrażenie:
$PS1 +="\$(__git_ps1 '(%s) ')"
Ale nie zadziała to tak od razu, bo potrzebujemy mieć jeszcze definicje funkcji __git_ps1, można ją znaleźć na stronach githuba. By wszystko zadziałało, należy dodać przed skorzystaniem z w/w funkcji kod który dołączy ten plik do naszego ~/.bashrc.
source ścieżka-do-pliku
Docker
Docker jest jednym z tych narzędzi które na stałe weszły do zestawu narzędzi każdego dewelopera (czy tego chce czy nie), więc dobrze jest go sobie poprawnie skonfigurować.
By nie było potrzeby przełączanie się na roota za każdym razem gdy chcemy coś zrobić z naszymi kontenerami, warto dodać naszego użytkownika jako zaufanego. By to zrobić należy dodać siebie do grupy docker.
sudo usermod -a -G docker psychob
Przy czym może zdarzyć się to, że po zainstalowaniu dockera, nie będziemy mieli takiej grupy. W takim wypadku należy ją stworzyć:
sudo groupadd docker
Docker domyślnie korzysta z sieci 172.12/16, może być to dość niefortunne gdy w naszym domu lub pracy korzystamy z takiego zakresu, na szczęście łatwo jest to zmienić w konfiguracji. W pliku /etc/docker/daemon.json (lub jeśli zainstalowaliście dockera przez snapa to: /var/snap/docker/current/config/daemon.json), należy dodać następującego json’a:
{
"bip": "172.26.0.1/16"
}
Po tym należy zrestartować dockera
SSH
SSH jest wygodnym sposobem na uwierzytelnienie siebie w komunikacji z innymi serwerami. W szczególności jeśli korzystamy z szyfrowania asymetrycznego i kluczy RSA.
Zawsze gdy konfiguruje na nowo system, to nigdy nie pamiętam jakie uprawnienia mają mieć pliki id_rsa i id_rsa.pub:
chmod 0600 id_rsa # RW only for owner
chmod 0644 id_rsa.pub # RW for owner, Read for anyone else
Innym problem zaczyna się wtedy, gdy musimy korzystać z większej ilości kluczy, jak wtedy zarządzać nimi by ssh samo wiedziało który klucz służy do jakiego połączenia? Służy do tego plik ~/.ssh/config.
Należy w nim wymienić zapisać hosty z którymi się chcemy łączyć, jak i kluczy z których powinien korzystać.
Host work.git.com
HostName work.git.com
User git
IdentityFile ~/.ssh/id_rsa_work
Host github.com
HostName github.com
User git
IdentityFile ~/.ssh/id_rsa
Firefox
Bardzo dużo czasu spędziłem na Windowsie i przyzwyczaiłem się do konfiguracji firefoxa która jest domyślnie na tym systemie. Co prawda nie rozumiem dlaczego różni się ona między systemami, ale pewnie jest to jedna z tych rzeczy które dawno temu zostały ustalone i nikt nie chce ich teraz zmienić.
By zmienić niżej wymienione rzeczy należy wejść na stronę about:config i zmienić następujące rzeczy:
| Co jest zmieniane | Klucz | Wartość |
|---|---|---|
| Klawisz backspace odpowiada za cofnięcie się do poprzedniej strony | browser.backspace_action | 2 |
| Firefox nie wyłącza się gdy zamkniemy ostatnią kartę | browser.tabs.closeWindowWithLastTab | false |
VIM
VIM jest jednym z tych narzędzi na którego ludzie lubią psioczyć, nie bez powodu. Jest to trudne w obsłudze narzędzie które ma tą zaletę że jest w zasadzie zainstalowane wszędzie. Można je nawet ulepszyć stosując odpowiednią konfiguracje, a taka znajduje się na wiki vima. Dla mnie jest wygodniej jak wyłączy się obsługę myszy:
" Enable use of the mouse for all modes
" set mouse=a
Źródło: 1
PHPStorm/Jetbrains IDE
Projekty przy których pracujemy mogą być bardzo duże, dlatego środowiska programistyczne od jetbrains sugerują by dostosować konfiguracje systemu. Dzięki zmianie konfiguracji PHPStorm czy jakiekolwiek inne środowisko od nich będzie potrafiło szybciej indeksować zmiany w naszym projekcie.
By zwiększyć maksymalną ilość obserwowanych plików należy utworzyć nowy plik: /etc/sysctl.d/60-jetbrains.conf, z zawartością:
# Set inotify watch limit high enough for IntelliJ IDEA (PhpStorm, PyCharm, RubyMine, WebStorm).
# Create this file as /etc/sysctl.d/60-jetbrains.conf (Debian, Ubuntu), and
# run `sudo service procps start` or reboot.
# Source: https://confluence.jetbrains.com/display/IDEADEV/Inotify+Watches+Limit
#
# More information resources:
# -$ man inotify # manpage
# -$ man sysctl.conf # manpage
# -$ cat /proc/sys/fs/inotify/max_user_watches # print current value in use
fs.inotify.max_user_watches = 524288
Zmiana zostanie zaaplikowana po restarcie.
Spotify
Z jakiegoś powodu, gdy zainstalowałem spotify przez snapa, środowisko graficzne – u mnie jest to mate – nie potrafiło wyświetlić go przy widgecie który odpowiadał za głośność systemu.
Poprawienie tego było proste, należało zmienić nazwę jednego pliku:
sudo mv /var/lib/snapd/desktop/applications/spotify_spotify.desktop /var/lib/snapd/desktop/applications/spotify.desktop
Źródło: 1
psychob.pl 